TuvART

Türk Dili ağırlıklı olmak üzere eser miktarda Türk Kültürü bilgilerini kendi araştırmalarıyla, kendi düşün süzgeciyle bizlere aktaran Kazım Mirşan; yaşamı boyunca akademisyenler tarafından reddedildi. Ondan neler öğrendiklerini de açıkça kabul etmeyi reddettiler.

Tuva kelimesi üzerine 30 yıla yakın çalışmalarıma Kazım Mirşan ve Halûk Tarcan destekleri doğru çıktı. Gelişmeler, iz sürdüğüm ana hattı doğruladı. Elbette Halûk Hocamız ve Kazım Mirşan'ı da haklı çıkardı. İşte detaylar.

Tuva kelimesi, dünyanın en ilginç kelimesidir bence. Çünkü Kuran'da geçmesine ve "Benim Kutsal Vadim Tuva'dasın ey Musa" diye açıkça bir ibare geçmesine rağmen neden Araplar ve İbraniler tarafından titizlikle görmezlikten geliniyor? Türk olduğu bilindiği için olabilir mi? Peki, biz Türkler Tuva'yı ne zamandan beri hatırlamıyoruz? Bu işte bir gariplik var.

Tuva kelimesinin Sümerce karşılıkları kök olarak mevcut. Sümer dilinin köklerinin Asya asıllı olduğu da bu sebeple bir kere daha açıklığa kavuşuyor. Keza 3 kelime Almanca'da var diye Hititleri atası ilan eden Germenler, bizim yerimizde olsa bu kadar kelime ve kök kelime benzerliği ile ortalığı ayağa kaldırabilirdi. Ama söz konusu Türk olunca, yüzlere bir karartı çöküyor. Bakalım TU ve Tuva kelimesinin Sümerce'de karşılığı nasılmış?

Kuran'da da Türk Tamgalarını hatırlatan bazı harflerin yan yana dizilişleri, Arapça kitap olduğu halde Araplar tarafından anlaşılamaması üzerine "Peki, ya bu harfler bir Ön Türk tamgaları ise?" sorusunu sormama yol açtı.

"Kırmanç" İran'da yaşamış bir Türk grubudur. "Zani" Farsça "Bilmek", "Dizani" Farsça "Bilmemek" demek. Bugün kendini Kürt olarak tanımlayan biri "Kürtçe biliyor musun?" diye sorarken "Kırmançi zani?" der. "Kırmanç (dili) biliyor musun?" demektir bu. "Kürtçede, Kürtçe diye bir kelime eskiden beri yok." Aslında bu kadarı bile yeterli. Ama biraz daha açmakta fayda var. İşte keyifli bir yazı.