Günümüzde Türk Sanatının üretkenliği ile sorunları sanırım madde madde saymaya gerek yoktur.
Modern sanat adı altında bir rüzgara kapılıp giden genç ve orta yaşlı sanatçılarımızın elbette ekonomik sıkıntılarla para peşinde koşmalarını biraz da olsa anlayışla karşılayabilirim.
Ama çıtayı biraz aştıktan sonra Türk Sanatı için zaman ayrılması ve hemen her sanat kolu başlığında çalışmaların sürdürülmesi yerinde olacaktır.
Sanatın, yarınlar için hazırlanan belge olduğu konusu su götürmez bir gerçektir.
Bugün arkeologlar açtıkları mezarlarda, kazdıkları şehir kalıntılarında bilmem hangi dönem hükümdarının savaş veya siyasi başarılarıyla değil sanatçıların bıraktığı eserlerle yönünü bulabiliyor.
Peki, bizler bugünün sanatçıları bin yıl sonrası için dijital çizimler ve fabrikasyon seramikler haricinde neler bırakmaya hazırladık kendimizi?
Bugün...
Sanatçıların yaşamdan çekilip köşelerinde sessizce yaşamalarının acılarını toplumun her bucağında görmüyor muyuz?
O halde sanatçılar, topluma şekil veren yön tayin eden kişiler olarak biraz kendini toparlayıp derin bir nefes aldıktan sonra NE ZAMAN İŞE KOYULACAK diye bizleri daha fazla merakta koymazlarsa çok sevindirici olur diye düşünüyorum.
